“การคำนึงถึง การพัฒนาและวิจัยร่วมกัน ของภาคชุมชน สังคม สภาพบุคคล และจิตวิญญาณ, โดยอาศัยแบบร่าง ที่เป็นสมมุติ ว่าด้วยการพิจารณา ตามแบบที่ยังไม่มีบทสรุป”
บัตรประจำตัว ...................................วันอาทิตย์ที่ 6 มกราคม ค.ศ. 2019 14 นาฬิกา 01 นาที 27 วินาที UTC+7ตอบ การพิจารณา“คล้อย ๆ ว่า ความอยากรู้ว่า ความอำนวยการดี ต่าง ๆ จะอยู่กับเราสิ้นระยะแค่ไหน มาท้าทาย ให้กระทำบาปธรรม, คือว่า สิ่งที่ท้าทาย กลับเป็นทางลงว่า จะต้องทำบาปนั่นเอง เพราะความดี การณ์แท้ ๆ คือต้องอยู่เฉย นั้น ไม่ได้ท้าทายอะไร และไม่เว้นว่า จะต้องอะไร หรืออะไร ให้ต้องมีกิจ, จึงแน่นอนและคล้อยใจ รู้สึกว่า หากตัวไม่ประพฤติกรรมซึ่งนิรุตติธรรม ก็ควรจะมีแต่ทางฉิบหาย ทายท้า ว่าชักจูง กิจและการกระทำ ไปสู่การกระทำบาป และซึ่งการเบียดเบียน นั่นเอง ไม่มากก็น้อย ไม่กระทำแก่ตนเองเท่าไหร่นัก ก็ไปกระทำให้เกิดแก่คนอื่น”“บาปธรรม กรรมที่คล้อยเข้า เอาออก ร้อยเรียงความกัน ไม่สิ้นระยะ ธรรมอันระหว่างซึ่งไม่ปรากฏความขัดข้องนั้น ไม่มี, พูดหนัก ๆ ก็คือ ต้องได้อาณัติสัญญา และต้องได้รู้จักแต่ความเพียรพยายามอยู่ไม่หยุด เพราะว่าหากหยุดความเพียรซะแล้ว ราคะลามก ต่าง ๆ ย่อมจะเล็ดลอดเข้ามา ท้าทาย ให้กระทำ ให้ถึงความชั่ว และบาปธรรมนั้น ได้ทุกอย่าง”ตอบ อธิบาย“ลำดับ เช่นนั้น ต่อมา เพื่อจะไม่ได้ต้องเจ็บตัว หรือเหนื่อยยากทุกข์ตรมไปเปล่า ซะเกินไป ทุกครั้ง ทีนี้ ก็ต้องดูให้ถูกเรื่อง ถูกสาเหตุเข้ามา, ตามอย่างอันไม่ขาดการพิจารณาแท้ ๆ จะต้องเหลืออยู่ ตามบ้านนอก บ้านนา บ้านป่า บ้านใจ หรือเมืองแดนศิวิไล ที่ไหนก็ตาม ก็จะต้องเหลืออยู่ คือการพิจารณาเรื่อย ๆ ไป ในปัจจัยใช้สอย ๔ อย่าง เท่านั้นเอง, เป็นอย่างนี้ ว่า จะพิจารณาแก่ยารักษาโรคเป็นต้น ซึ่ง อันเกณฑ์กำหนดเวลา ตั้งแต่คาบแรกมา ต่อมาเมื่อนั้น ก็ยังคงต้องคิดเรื่องยา ไว้อยู่ คืออย่างน้อย ก็ยา ที่ต้องไว้แก้ปวดหู ปวดตา ปวดเอว ปวดหลัง แก้คัน แก้เจ็บบ้าง อะไรบ้าง ทั่วไป”“เดี่ยวนี้ ไม่ได้ห่วง ว่าจะผลิตเอง ทำผลิตภัณฑ์เอง แต่ที่แท้สันโดษ อยากจะปวิเวก ใฝ่หาทางโดดเดี่ยว มากนัก, ก็จะคงเป็นอันเหลือแต่ว่า กลัวว่า จะไม่มีคนหายาอันนั้นอันนี้ มาให้ อีกทั้ง มักกลัวว่า คนจะต้องช่วงใช้หามา จะไม่มีเงินมีทอง ไปหาซื้อเอามา, ซึ่งทั้งปวงแล้ว จะยิ่งเป็นเรื่องน่าห่วง เข้ามาในใจอย่างที่สุด”
บัตรประจำตัว ...................................
ReplyDeleteวันอาทิตย์ที่ 6 มกราคม ค.ศ. 2019 14 นาฬิกา 01 นาที 27 วินาที UTC+7
ตอบ การพิจารณา
“คล้อย
ๆ ว่า ความอยากรู้ว่า ความอำนวยการดี ต่าง ๆ จะอยู่กับเราสิ้นระยะแค่ไหน
มาท้าทาย ให้กระทำบาปธรรม, คือว่า สิ่งที่ท้าทาย กลับเป็นทางลงว่า
จะต้องทำบาปนั่นเอง เพราะความดี การณ์แท้ ๆ คือต้องอยู่เฉย นั้น
ไม่ได้ท้าทายอะไร และไม่เว้นว่า จะต้องอะไร หรืออะไร ให้ต้องมีกิจ,
จึงแน่นอนและคล้อยใจ รู้สึกว่า หากตัวไม่ประพฤติกรรมซึ่งนิรุตติธรรม
ก็ควรจะมีแต่ทางฉิบหาย ทายท้า ว่าชักจูง กิจและการกระทำ ไปสู่การกระทำบาป
และซึ่งการเบียดเบียน นั่นเอง ไม่มากก็น้อย ไม่กระทำแก่ตนเองเท่าไหร่นัก
ก็ไปกระทำให้เกิดแก่คนอื่น”
“บาปธรรม กรรมที่คล้อยเข้า เอาออก
ร้อยเรียงความกัน ไม่สิ้นระยะ ธรรมอันระหว่างซึ่งไม่ปรากฏความขัดข้องนั้น
ไม่มี, พูดหนัก ๆ ก็คือ ต้องได้อาณัติสัญญา
และต้องได้รู้จักแต่ความเพียรพยายามอยู่ไม่หยุด
เพราะว่าหากหยุดความเพียรซะแล้ว ราคะลามก ต่าง ๆ ย่อมจะเล็ดลอดเข้ามา
ท้าทาย ให้กระทำ ให้ถึงความชั่ว และบาปธรรมนั้น ได้ทุกอย่าง”
ตอบ อธิบาย
“ลำดับ
เช่นนั้น ต่อมา เพื่อจะไม่ได้ต้องเจ็บตัว หรือเหนื่อยยากทุกข์ตรมไปเปล่า
ซะเกินไป ทุกครั้ง ทีนี้ ก็ต้องดูให้ถูกเรื่อง ถูกสาเหตุเข้ามา,
ตามอย่างอันไม่ขาดการพิจารณาแท้ ๆ จะต้องเหลืออยู่ ตามบ้านนอก บ้านนา
บ้านป่า บ้านใจ หรือเมืองแดนศิวิไล ที่ไหนก็ตาม ก็จะต้องเหลืออยู่
คือการพิจารณาเรื่อย ๆ ไป ในปัจจัยใช้สอย ๔ อย่าง เท่านั้นเอง,
เป็นอย่างนี้ ว่า จะพิจารณาแก่ยารักษาโรคเป็นต้น ซึ่ง อันเกณฑ์กำหนดเวลา
ตั้งแต่คาบแรกมา ต่อมาเมื่อนั้น ก็ยังคงต้องคิดเรื่องยา ไว้อยู่
คืออย่างน้อย ก็ยา ที่ต้องไว้แก้ปวดหู ปวดตา ปวดเอว ปวดหลัง แก้คัน
แก้เจ็บบ้าง อะไรบ้าง ทั่วไป”
“เดี่ยวนี้ ไม่ได้ห่วง ว่าจะผลิตเอง
ทำผลิตภัณฑ์เอง แต่ที่แท้สันโดษ อยากจะปวิเวก ใฝ่หาทางโดดเดี่ยว มากนัก,
ก็จะคงเป็นอันเหลือแต่ว่า กลัวว่า จะไม่มีคนหายาอันนั้นอันนี้ มาให้ อีกทั้ง
มักกลัวว่า คนจะต้องช่วงใช้หามา จะไม่มีเงินมีทอง ไปหาซื้อเอามา,
ซึ่งทั้งปวงแล้ว จะยิ่งเป็นเรื่องน่าห่วง เข้ามาในใจอย่างที่สุด”